[smerfetka25]

ja mieszkam w nl juz prawie 6 lat ale tesknie kazdego dnia...
najbardziej jednak w niedziele...
w niedziele rano zawsze szlam do kosciola(tutaj tego nie robie-sama nie wiem czemu)pozniej sniadanko...po sniadanku odrabialam lekcje albo ogladalam tv w miedzy czasie gdzies tam tatus krzatal sie po kuchni przygotowujac niedzielny obiadek...ten zapach nie do opisania...o 12 siadalismy do stolu...najpierw rosolek pozniej drugie danie...o 15 kawusia...pozniej popoludniowy spacerek wieczorem ulubione programy...teraz moja niedziela wyglada tak...wstaje o 12...zajechana po tygodniowym wysilku w pracy...zadnego znajomego zapachu...zarzucam koldre na glowe i ide dalej spac przesypiam cala niedziele zeby nie myslec...o tym co zostalo w pl...zeby nie tesknic....

[pani_puchatkowa]

oj smerfetka25 trafiłaś w samo sedno u mnie tez co niedziela o 12 cala rodzina siada razem do obiadu i co niedziele myślę o nich intensywniej bo myślę o nich każdego dnia i mam wyrzuty sumienia ze ich zostawiłam. Czy to normalne uczucie? Mam nadzieje że nie i że kiedyś minie.

[mariola.slimak]

Nawet nie wiem od czego zaczac może od tego ze chce mi sie krzyczec jak bardzo tesknie za moim mezem bo własnie dzis wyjechał do pracy w NL, może powinnam była sie juz przyzwyczaic bo to nie pierwszy jego wyjazd do NL, ale nie umiem nie potrafie nie chce sie z tym pogodzic wiem ze nie mielismy innego wyjscia bo przez pare ostatnich miesiecy pozostawalismy oboje bez pracy a z czegos trzeba życ utrzymac dzieci, ale nie potrafie sie pogodzic z tym ze go nie ma ze dopiero przyjedzie na swieta Bożego Narodzenia ze nie bedzie patrzył jak dorasta i czego sie uczy nasz paromiesieczny synek ze znowu sie oddali przez ta rozłąke od naszej starszej corki bo ona panieta jego poprzednie wyjazdy i strasznie to przezywa, nie chce tak zyc ale ten kraj przez ponad pół roku nie dał nam szansy by znalezc prace na miejscu i nie mamy wyjscia, ale jak zapada wieczur dzieci juz zasna to czuje sie tak strasznie samotna jest w mieszkaniu taka straszna cisza pustka samotnosc i wtedy najbardziej boli ta rozłaka.

wszystkim w podobnej sytuacji zycze wytrwałości by nigdy nie przestali wierzyc ze kiedys beda wreszcie razem ze swoimi bliskimi

[schelte]

znam to troche od innej strony-ponad 3 lata temu zostawilam 1,5 coreczke Dziadkom i wyjechalam do Niemiec na zarobek bo sama z dzieckiem z marnej pensji nie dalo sie wyzyc.Nasza rozlaka trwala 1,5 roku bo "ukochany"tatus nie wydawal zgody na wyrobienie paszportu dopiero po odebraniu mu praw rodzicielskich coreczka dolaczyla do mnie.Wiem jak to boli gdy MY jestesmy TU a nasi bliscy TAM.Nikomu tego nie zycze nawet najgorszemu wrogowi!Pozdrawiam i trzymajcie sie cieplutko!

[Nowa Holenderka]

[buuba]

To może powiecie jak zwalczyć tęsknotę za dzieckiem by nie płakać mimo tego że się codziennie dzwoni widzi rozmawia...?????

[jedrzej2225]

[buuba]

Wiem że wymagam niemożliwego wiem po co tu przyjechałam jestem przecież dorosła wiem też że jest znacznie lepsza nasza sytuacja finansowa i że to wszystko ten wyjazd to rozstanie to jest dla dziecka lepszej przyszłości ....zdaje sobie z tego wszystkiego sprawę ale nie potrafię opanować tęsknoty... płaczu... szczególnie jak jest wieczór zamykam oczy i widzę to moje maleństwo!!

[Beny.rac]

Witam,

To ja też sie podziele swoimi odczuciami ...

Od 3 lat smigam do Nl na wakacje(ok 2-3 miechy ) do pracy lecz w tym roku wyjechałem na dłużej - sam nie wiem na ile...

Obecnie jestem w pl na tyg urlopie i jakoś dziwnie sie czuje .. mój własny pokój jest mi obcy , okolica nieznajoma ...

W NL tesknote odczuwam najbardziej w weekendy nie mam co robić , mieszkam na zadupiu , wokół pola , owce , krowy ... więc z nudów zacząłem jeździć na rowerku i uczyć sie angla - troszke pomaga mi to zabić czas ...

[martyna_k]

Jestem tu ponad 1,5 roku. Być może to nie długo, ale szybko się jakoś przystosowałam. Wiem, że najgorsze są te początki. Bek, płacz, a bo tu nikogo nie ma,a jak ja to sobie poradzę. W sumie dużo się nie zmieniło, bo tak jak kolega wyżej mieszkam na jakiejś wsi i do miasta mam spory kawałek...Jedyna rozrywka to rower, pobiegać lub raz na jakiś czas spotkać się z jedyną znajomą tutaj...Są momenty, gdy tęskni się za tą Polską, za rodziną, za znajomymi, za miastem, w którym znało się każdy zaułek, lecz tak już się zadomowiłam tu, w Holandii, że jadąc do Polski po zaledwie tygodniu już chcę wracać. Ta zmiana nie jest jednak taka straszna. Zależy też od człowieka, jak mocny psychicznie. Tak czy siak, tęsknota zawsze będzie, w większym czy też mniejszym stopniu.

[mroweczka]

post edytowany
nie majacy nic wspolnego z tematem

[singelnl]

Cytat:

ja mieszkam w nl juz prawie 6 lat ale tesknie kazdego dnia... najbardziej jednak w niedziele...

jeju ludzie !!!! to co wy tutaj robicie ????
Ja w takim przypadku ani minuty bym nie siedzial w obcym panstwie !!!!

Sam osobiscie wogole nie tesknie za Polska ani za miejscem gdzie sie urodzilem.
Moje poczucie patriotyzmu jak i tesknoty za krajem jest ZEROWE !!

Jestem czlowiekiem ! Mieszkam posrod innych TAKZE ludzi !! i jest to mi calkowicie obojetne jakiej sa oni narodowosci.

[aska1703]

[pani_puchatkowa]

mówi się ''Tam dom Twój gdzie serce Twoje'' a co zrobić jeśli serce jest w dwóch miejscach...

[kairo]

nie ma miejsca jak dom zajrzyjcie i powspominajcie
http://www.youtube.com/watch?v=KGAh3RLa4OY

i to na lepszą motywacje siedzenia i pracy zagranicą

http://www.youtube.com/watch?v=2uC5yTJYnRo