[joaśik1001]

Kurcze jestem juz tu kilka lat i przejechalam sie na tylu ludziach...niby przyjaciele a tu falsz...chyba jestem zbyt naiwna,zaufalam a tu dupa....tesknie za Polska i moja cudowna polska przyjaciolka...szkoda tylko ze mam ja w mailach a nie na kawie w chwilach smutku i chceci spotkania sie z nia...Cos za cos...madrzy ludzie beda wiedzieli o czym pisze...

[duYster]

nic, tylko sie pochlastac

[RudaIsia]

taka mentalnosc...
ja ucze sie zyc sama i uwierzyc w 'jesli masz na kogoś liczyć, licz na siebie'
Przyjaciele są... w polsce...

nie ma co tu szukac przyjaciol, i milosci... nie ma sensu.

[jagodka]

[RudaIsia]

Jasne ze masz racje, w polsce tak dobrze jak i źle. I jasne ze przyjaciol mozna znalezc wszędzie, mam tylko wrazenie ze w holandi trudniej... mowie o zakorzenionych tutaj (nie tylko holendrach) ludziach.
Tutaj jak sie wspomina gdzie kolwiek na powazny temat to albo slysze pseudointeligetne kazania, które uslyszał ktos w tv, radiu przeczytał w 'mądrej' gazecie, tak jakby sie bali mieć swoje wlasne zdanie. Albo inna opcja po prostu sie ucieka, powazne tematy wręcz nie przystoją, mam sie usmiechac i mówic 'ales goed' .
Oczywiscie zdaje sobie sprawe ze szufladkuje, podaje skrajne przypadkie bo za krotko tu jestem, moze zmienie zdanie. Narazie mam zdanie o tym kraju takie jakie Ci ludzie ktorych spotkalam mają o Polsce.

Ja za to sie nie zgodze ze prawdziwi przyjaciele to tylko Ci z dziecinstwa...
Po prostu sie nie zgadzam i już. Z wielu powodów, rzeklabym: temat rzeka.

: )

[andevi]

Bardzo ciekawy temat poruszyłaś. Bo i o tęsknocie za tym, co takie swojskie, bliskie, a tu na obczyźnie tego brakuje, i o ludzkiej przewrotności, i o płytkości relacji, które tu nawiązujemy.
No, jest nad czym reflektować:)
Jestem w tym kraju 9 lat. Do Polski jeździmy bardzo rzadko, średnio raz na dwa-trzy lata. Moi prawdziwi przyjaciele, tacy na dobre i na złe, rzeczywiście zostali tam, albo jak i ja po świecie się rozjechali. Znam bardzo wielu Polaków, przez mój dom przewijają się setki, ale nie mam wśród nich przyjaciół. Nie wiem, może mi samej już mentalność małomiasteczkowa nie pasuje, a może mierzi ciągłe gadanie o kasie, gdzie oszukać, na czym zachachmęcić, jak Holendra podejść, by dał więcej itd.itp.. Może wolę mentalność Holendra, który każdy sobie "huisje, boompje, beestje" i nie wsadza nosa w cudze sprawy, czy z zabłoconymi buciorami nie wchodzi w cudze życie i nie komentuje na prawo i lewo jaką to pani Iks dziś miała czapkę w kościele.
Ludzi lubię, ludziom ufam, ludzi cenię, ale... nie umiem być buldogiem, który nie dość, że gruntownie oznaczy swój teren, to z zębiskami na każdego skacze, gdy mu płot przeskoczy. No i przez to obrywam. A ludzie są wredni, i jak widzą słabość, to wykorzystują.
Mój mąż Holender bardzo czesto powtarza: goede afspraak maakt goede vrienden ( jasna zasada, umowa czyni dobrych przyjaciół). Podoba mi się taka filozofia.

[gigson]

Ludzie są różni, a doświadczenia zależą od tego na jakich się trafi. Myślę, że przyjaciół można znaleźć i tutaj, ale nie należy ich szukać, z przyjaciółmi jest tak, że w pewnym momencie wychodzi czy ktoś nim jest, czy nie. Jeżeli autorka powyższego tematu ma złe doświadczenia odnośnie przyjaciół w Holandii, to widocznie nigdy te osoby przyjaciółmi nie były. Przyjeżdża tu bardzo dużo osób, z różnych środowisk, z różnych rejonów, z różnymi przejściami, z różnymi nawykami. Bardzo ciężko trafić na kogoś kto wpasuje się w nasz sposób bycia i myślenia. Pewnie nawet trudniej niż w Polsce. Tam łączy nas jedna dzielnica, jedna szkoła, jedno miasto, jedna praca, jedno zainteresowanie... Tutaj wszystkich łączy kraj do którego przyjechali, ale nigdy nie wiesz z kim do końca masz do czynienia. Jest na pewno masa fajnych ludzi i nie ma tu znaczenia ilość szkół jakie kończyli, ani gdzie pracują, choć dla wielu są to powody do zazdrości czy podziałów. Często już na początku można się zorientować z kim masz do czynienia, diabeł tkwi w szczegółach, dlatego warto zwracać na nie uwagę, jeżeli poznajemy nowych ludzi. Tak mi się przynajmniej wydaje . Wiele też zależy od podejścia, np. ja przyjechałem tu żyć, nie oszczędzam na jedzeniu, jedząc zupki chińskie, czy mieszkaniu, mieszkając w 5 osób w jednym pokoju, ale nie neguje całkowicie takiej sytuacji, bo też to przerabiałem. Jeżeli ktoś tu przyjeżdża na 2-3 miesiące, to takie rozwiązanie jest zasadne, ale jeżeli ktoś tu żyje tak latami, a jedyna rozrywka to 5 browarków po pracy, to sami chyba rozumiecie, że wiele z tej mąki chleba nie będzie. Jeżeli w pierwszym zdaniu słyszę więcej '>>>cenzura<<<' niż pozostałych wyrazów, to proszę . Ale to tylko skrajne przypadki, kwiatków jest więcej. Pozostaje być dobrej myśli i mieć oczy szeroko otwarte, pozdr