[grzybu]

Nie wiem czy mogę umieszczać taki temat dot. moich rozważań, przemyśleń itd. ale chcę się po prostu podzielić tym co się teraz dzieje w moim życiu.

Jutro jadę do Holandii, po raz drugi. Jednak ten drugi raz już nie jest z nastawieniem "na wakacje" tylko na nie określone "dłużej" ze względu na wielką chęć studiowania w Nl.

Dzisiaj na własnej skórze poczułem uczucie, jakby jakieś mocne ukłucie w sercu gdy żegnałem się z moimi bliskimi znajomymi. Strasznie dołująca sytuajca. Zresztą wtedy w swojej głowie zdawałem sobie pytanie "Czy będą o mnie pamiętać" itd.

Jutro jeszcze żegnam się z matką co będzie jeszcze trudniejsze. Od momentu gdy dostałem ofertę pracy i zaakceptowałem ją, gdy odwiedzam mamę - płacze. Dlatego pewnie mogę spodziewać się jutro potoku łez.

Zadaję sobie pytanie również, czemu nikt się nie cieszy ze mną chociaż w połowie tak jak ja z tego wyjazdu ? Wszędzie widzę po twarzach znajomych czy rodziny smutek na twarzy. Przecież ja nie wyjeżdżam bo muszę. Ja po prostu chcę.

Mam mocny mętlik w głowie.

Może ktoś z Was, szanownych forumowiczów podzieli się swoimi odczuciami dot. swojego takiego "dzień przed wyjazdem" ? Odpowiedź osoby doświadczonej taką sytuacją (a to prawie wszyscy forumowicze) pewnie w jakiś sposób mi pomoże.

Pozdrawiam i do zobaczenia w środę w NL!! : )

[alicja2911]

Nie ma co tak bardzo przezywac ,przeciez Holandia nie lezy na koncu swiata
Lataja samoloty,jezdza samochody i autobusy.Chyba,ze nastawiles sie,ze nie bedziesz odwiedzal Polski.
To tez pocieszenie jakies prawda?
A uczucia przed wyjazdem -no coz kazdy ma inne :)Moje wlasnie bylo takie jak wyzej-to nie koniec swiata.
Wiec mozesz podbijac Holandie i troche wiecej optymizmu ...

Powodzenia

[lena930]

ja dokladnie pamietam dzien w ktorym podjelam decyzje o wyjezdzie /po namowach moich dzieci,meza i mamy/byl dziwny ale potem sie oswoilam z mysla /od chwili podjecia decyzji do wyjazdu mialam 4 miesiace/i nadszedl ten dzien kiedy wsiedlismy do auta i ruszylismy w droge.Plakalam chyba z 200km i potem tez nie bylo mi latwo.Probowalam sobie tlumaczyc ze to nie koniec swiata tylko 7-8godzin autem albo niecale 2 godziny samolotem ,poprostu cos zostawilam za soba i potrzebowalam czasu.Oczywiscie podoba mi sie tu i wtedy tez ale mimo wszystko bylo mi dziwnie przez kilka tygodni;balam sie o dzieci jak sobie tu poradza itd.Dzisiaj nie zaluje swojej decyzji i tamten okres wspominam z usmiechem ale wtedy to sie dzialo

[Beny.rac]

Witam,

Ja miałem tak - większość moich znajomych oraz rodzina nie rozumiała mojej decyzji o wyjezdzie do NL ( wcześniej przez 3 lata jeździłem sezonowo do NL na wakacjach aby sobie dorobić ) jednakże po skończeniu szkoły średniej i zdaniu maturki postanowiłem wyjechać na dłużej ... ponieważ chciałem zarobić na start w PL (jakieś mieszkanie , auto itp)

Obecnie jestem na urlopie w PL( 3 tyg) i wlaśnie w niedziele mam wracać do NL i już teraz widze smutek i żal w oczach najbliższych znajomych i rodzinki - niektórzy nie potrafią do teraz zrozumieć mojej dezycji i mojego zachowania - pytaja sie mnie dlaczego tam "tyram" jak w Pl mógłbym sobie nadal mieszkać z rodzicami i śmigać na studia i korzystać z życia ...

Po każdym dłuższym urlopie w PL wśród znajomych rodziny co raz cieżej mi sie wraca do NL może dlatego że nie mam tam za wielu znajomych i skupiam sie na pracy a nie na imprezach itp

Co do autora tematu :
‘Nigdy nie poddawaj się kiedy zgaśnie światło
Gdy cię walnie życia pięść
Nigdy nie poddawaj się dzisiaj nie jest łatwo
Jutro będzie lepszy dzień…”

Pozdrawiam Serdecznie

[Hera]

Beny.rac - plagiat Ukradłeś mi moje motto

Ja wyjeżdżałam sama. Mąż, dzieci i cala reszta zostawała w Polsce. Jechałam tylko "zarobić na spłatę długów" i wrócić.
Z rodzicami, znajomymi i dziećmi pożegnałam się wcześniej, mąż odprowadzał mnie do autokaru.
Bylo ciężko się rozstać a nie chciałam płakać...
Potem poszło z górki - nowa praca, nowe znajomości. Tylko w nocy tęsknota bolała tak bardzo....
Na szczęście to już za nami - jesteśmy razem: ja, mąż i nasze dzieci i żadne z nas nie żałuje tych łez przy rozstaniu....

Znajomi nadal nie rozumieją ale rodzice są zachwyceni

[Beny.rac]

Hera - nie ukradłem a pożyczyłem - kolekcjonuje cytaty- motta które maja przesłanie ...

Co do autora tematu :

Ile masz lat i gdzie będziesz mieszkał w NL ???

I kolejny fajne motto :

„Sukces to przechodzenie od porażki do porażki bez utraty entuzjazmu”

[grzybu]

Witam po dlugiej nieobecnosci : )

po tych 3 tygodniach wiele sie dzialo, oj wiele.

pracowalem przez te 3 tygodnie przez biuro e&a. Nie powiem, dobre biuro, fajna praca ale sie skonczylo. Powiedzieli ze praca sie skonczyla i nie pozostaje mi nic innego jak zjezdzac do Polski. Na szczescie mam tutaj kogos z rodziny w holandii i bezproblemu pojechalem do niego i mieszaky teraz razem. Nowa praca bedzie za tydzien. Teraz mam o wiele lepsze warunki zamieszkania, bez zadnych cpunow i bez obcego chrapania : ) Teraz juz nikt mi nie powie ze mam sobie jechac do do domu. Mam duzo szczescie, to trzeba przyznac. I mam zamiar dalej realizowac swoj plan studiowania w Holandii : )


Lat mam 20, jestem tuż po zdanej maturze. Przedtem mieszkalem w dordrechcie. Gdy sie xkonczyla praca, kupilem bilet na pociag i wyladowalem w leidschendam czy jakos tak. Baaaardzo mila okolica : D Dzieki za te wszystkie odpowiedzi : ) Powodzenia Wam wszystkim

p.s. Prosze mi wybaczyc za nie uzywanie polskich znakow ale jestem na tyle zmeczony po przeprowadzce (gdy sam musialem tachac 3 ciezkie torby plus plecka) Poprawie sie : )










; 0

[EdysiaK]

Powodzenia...

[suska]

Leidschendam? Pracuje tam, faktycznie sympatyczna okolica ; )
Powodzenia.

[Beny.rac]

Witam,

Pamiętaj Kolego :
"Wszystko jest możliwe. Niemożliwe po prostu wymaga więcej czasu."

Powodzenia w dążeniu do celu
Pozdrooo